W Żaganiu świętowaliśmy imieniny księżnej Doroty i książkę jej autorstwa!

Książka "Wspomnienia z podróży 1852-1853" powstała dzięki porozumieniu trzech samorządów - mecenasów. Manuskrypt został przełożony na język polski przez profesora Marka Biszczanika z Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Podczas imienin księżnej o książce opowiadał Jarosław Skorulski z fundacji Ogrody Kultury.
- Księżna Dino przez znaczną część życia prowadziła pamiętniki, stanowiące niezwykle cenne źródło informacji nie tylko o jej życiu prywatnym, ale też o jej przemyśleniach, działaniach, uwarunkowaniach polityczno-społecznych w połowie XIX wieku - opowiadał. - W latach 1852-53, a w jesieni życia, księżna podjęła zamysł odbycia kolejnej, ostatniej już w życiu wielkiej podróży na północ Włoch.
Prawdopodobnie księżna dyktowała swoje spostrzeżenia sekretarzom, zaś wspaniała rysowniczka sprawiła, że praktycznie każda strona zapisków była małym dziełem sztuki.
- Książkę można dostać w Zatoniu, w Muzeum Ziemi Lubuskiej i mam nadzieję, że również w Żaganiu - zaznaczył J. Skorulski.

Imieniny zorganizowało Towarzystwo Przyjaciół Żagania, wspólnie z Żagańskim Pałacem Kultury i Miejską Biblioteką Publiczną. Anna Dorota Pinkowska, aktorka miejskiego Teatru księżnej Doroty, czytała fragmenty zapisków księżnej. Wino dedykowane księżnej zaprezentował Marcin Furtak z winnicy Saganum, wraz ze swoją rodziną, można też było wziąć udział w koncercie.

Jak co roku swoje imieniny obchodziły też panie Doroty. - Księżna jest bardzo inspirującą postacią - powiedziała Dorota Wilczewska. - Jestem dumna, że noszę jej imię.

Dorota de Talleyrand-Périgord urodziła się 21 sierpnia 1793 r. w Berlinie, zaś zmarła 19 września 1862 r. w Żaganiu. Była świetnym politykiem, filantropką i mecenaską kultury. Zgodnie z ówczesnymi zwyczajami wychowała się bez rodziców, którzy w tym czasie podróżowali po Europie. Dorastała na dworze matki chrzestnej, księżnej Luizy Radziwiłł. Jej nauczycielem był Włoch Scypion Piattoli, który wcześniej był sekretarzem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jej pierwszą, młodzieńczą miłością był książę Adam Czartoryski, jednak w wieku 16 lat została wydana za Edmunda de Talleyranda, który wówczas miał 22 lata. Małżeństwo się nie układało i w końcu zakończyło rozwodem. Dorota została towarzyszką życia stryja jej męża, Karola de Talleyrand-Perigord, który był dyplomatą, ministrem spraw zagranicznych Francji. Dzięki niemu mogła wejść na najważniejsze salony Europy. Miała zmysł dyplomatyczny, świetne wykształcenie, inteligencję i urodę. Była ważnym negocjatorem podczas Kongresu Wiedeńskiego (1814-15). W 1811 r. przeszła z wiary protestanckiej na katolicyzm.
W Żaganiu pozostał po niej między innymi szpital św. Doroty, w którym obecnie mieszczą się szkoły muzyczne.

Czytaj również na naszym portalu